در آخرین سفر حج پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله تعداد زیادی از مسلمانان همراهی می کردند و طبیعتاً از فرصت به وجود آمده برای پرسش سوالهایشان بهره می بدند در این بین یکی از زنهای مسلمان خدمت ایشان رفت تا مطلبی از ایشان بپرسد در همین حال یکی از یاران پیامبر(ص) به نام فضل بن عباس  پشت سر ایشان نشسته بود. پیامبر(ص) در حالی که به سؤال آن زن جواب می دادند متوجه شدند نگاه آن زن و فضل به هم گره خورده و چشم به چشم هم دوخته اند رسول الله (ص) به آرامی برگشتند و دستشان را روی گونه ی فضل گذاشته و با مهربانی صورت او برگرداندند و فرمودند: « یک زن جوان و یک مرد جوان؛ میترسم شیطان هم این وسط جای پایی باز کند.))

...........................................................................................................................

بسم الله

امشب ،شب 17 ربیعه عیدتون مبارک

انشاالله از حضرت رسول صلی الله علیه و آله هممون عیدی  بگیریم و چه عیدی بهتر از ایمان!

یا رسول الله ما عیدی می خواهیم دست های گدایی ما رو رد نکن

یا رسول الله ما منتظران امیدواریم  که سال جدید سال ظهور آقا امام زمان باشه،همه ی ما رو یاری کن تا شرایط  رو برای ظهور مبارکش مهیا کنیم

الهم عجل لولیک الفرج

 نوشته شده توسط کل من علیها فان در شنبه 87/12/24 و ساعت 6:44 عصر | نظرات دیگران()

بسم رب المهدی

آقا جان!

اگر بگویم که دلم برایت تنگ شده ،

اگر بگویم دیگر نمی توانم دوریت را تحمل کنم،

اگر بگویم چشمانم از نبود تو همیشه گریان است ،

اگر بگویم دعای الهم عجل لولیک الفرج همه ی ورد زبان من است ،

ااگر بگویم گوش هایم منتظر صدایی از جانب توست

اگر بگویم عاشقت شده ام

اگر بگویم همیشه در نظر منی

همه و همه دروغ است

آقای من اگر تو در نظرم بودی من به سبب گناه ها و آلودگی هایم این چنین روسیاه و خجل در برابرت نبودم

(( بنفسی انت من نازح ما نزح عنا)) اگه گناه ها و آلودگی های باطنی من  مسبب غیبت توست و این چنین میان ما حایل شده اما به جانم قسم تو از افکار من دوری ولی سایه ی لطفت همیشه بر سرم هست و من

 می دانم که تو هستی  و می آیی

و من می دانم که وقت آمدنت چطور ظالمان و فاسقان به دنبال لانه ی موشی می گردند تا تو آنها را نیابی

اما عزیز زهرا هرجمعه برایت ناله می زنم

(( الهی و ربی و سیدی عبیدک المبتلی و اره سیده یا شدید القوی))

قبول است عاشقی از من و دلبری از تو.....

دروغ گفتم که از دوریت شکست دلم

 که در نبود تو حتی ترک نبست دلم

بیا و زود بیا ای تمام هستیم

که اگر دیر کنی می رود ز دست دلم

 نوشته شده توسط کل من علیها فان در شنبه 87/12/17 و ساعت 10:45 صبح | نظرات دیگران()

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام

می دونم که خیلی وبلاگم محبوب نیست(البته فعلا) شکسته نفسی هم نمی کنم چون خیلی کم میام و میرم،ولی انشا الله در آینده نزدیک بهش پر و بال می دم تا مورد رضایت خدا،حضرت ولی عص و دوستان عزیز قرار بگیره ولی فعلا شرمنده ام که نمی تونم تند تند بیام ولی شماها محبتاتون رو قطع نکنین و از دادن نظرهاتون خود داری نکنید چون من میام و می خونم
خیلی دوست داشتم که بتونم گره ای از مشکل کسی رو (البته باذ الله) توی این دنیای مجازی باز کنم و یا اینکه به کسی چیزی یاد بدم تا توی زندگیش بتونه ازش استفاه کنه ولی نمیدونم که این کار رو تونستم بکنم یا نه؟
انشا الله

یا علی

 نوشته شده توسط کل من علیها فان در پنج شنبه 87/11/3 و ساعت 1:15 عصر | نظرات دیگران()

خودم دیدم که صحرا لاله گون بود

زمین از خون یاران غرق خون بود

خودم دیدم فضای آسمان ها

پر از انا الیه راجعون بود

خودم دیدم که نورچشم زهرا

جراحات تنش از حد فزون بود

خودم دیدم که دل ها مرده بودند

خودم دیدم همه افسرده بودند

خودم دیدم که گل های نبوت

ز بی آبی همه پژمرده بودند

خودم دیدم کبوترهای معصوم

همه سر زیر پر ها برده بودند

خودم دیم گلوی اصغرم را

خودم در بر کشیدم اکبرم را

خودم دیدم که زهرا گریه می کرد

خودم دیدم ناله های مادرم را

خودم دیم حسینم تشنه جان داد

چه جانی بر سر آب روان داد

میان این همه گلگون کفن ها

کنون من مانده ام تنهای تنها

کنار قتلگه آمد به یادم

که بی خود گشتم و از پا فتادم

به رگ های برادر بوسه دادم

به جای مادرم زهرا،حسینم

 اگه دلت برای مظلومیت ابا عبدالله سخت به منم دعا کن

یا علی

 نوشته شده توسط کل من علیها فان در جمعه 87/10/13 و ساعت 7:59 عصر | نظرات دیگران()

بسم الله الرحمن الرحیم
بعد از مدت ها وقفه دوباره به جمع دوستان(انشا الله) مومن اومدم

پیشاپیش محرم ابا عبدالله الحسین رو به همه تسلیت می گم و امیدوارم که همه  ما جز مریدان واقعی آن حضرت باشیم و فقط تصنعی حسین حسین گو نباشیم

فعلا یا علی

 نوشته شده توسط کل من علیها فان در شنبه 87/10/7 و ساعت 3:11 عصر | نظرات دیگران()

بسم الله

سلام علیکم
بدون مطلب به روز کردم
نمی دونم چرا ولی دلم می خواست یه چیزایی بگم ولی هیچی ندارم که بگم؟
تو فکر اینم که این همه مطلب که می زنم آخه به درد کسی هم می خوره؟
وقتی خودمم بلد نیستم عمل کنم برای چی بنویسم؟جواب خدا رو کی میده؟
پول این همه اینترنت بی خودی که مصرف میشه؟آخرش که چی؟
ما کجا خلوص در نیت برای به روز کردن وبلاگ هایی که برای ترویج تشیع زحمت می کش کجا؟
خوب دیگه حرفامو زدم خالی هم شدم.
فعلا یه مدتی میرم استراحت کنم شاید به نتیجه ی بهتری رسیدم.
به یه چند راهی هم رسیدم که نمی دونم کدوم رو انتخاب کنم شاید دعاای شما در حق من گرفت دعا کنید خداوند بهترین رو در مسیرم قرار بده
عصر جمعه سمات یادتون نره
یا الله
الهم عجل لولیک الفرج
یا علی

 نوشته شده توسط کل من علیها فان در جمعه 87/5/4 و ساعت 1:44 صبح | نظرات دیگران()

بسم الله و سلام علیکم
با دو روایت با مزه که ذوق آدم رو جریحه دار می کنه  در خدمتتون هستم
1:

در بنى اسرائیل مردى بود، دو دختر داشت . یکى از آنها را به کشاورز و دیگرى را به کوزه گر شوهر داده بود.
روزى به دیدار آنها حرکت نمود، اول منزل دخترى که زن کشاورز بود رفت ، احوال او را پرسید. دختر گفت :
پدر جان ! همسرم زراعت فراوان کاشته ، اگر باران بیاید وضع ما از همه بنى اسرائیل بهتر مى شود.
از منزل او به خانه دختر دومى رفت و از او نیز احوال پرسید. در جواب گفت :
پدر جان ! همسرم کوزه زیادى ساخته ، اگر خداوند مدتى باران نفرستد تا کوزه ها خشک شود وضع ما از همه خوب تر مى شود. مرد از منزل دخترش ‍ بیرون آمد، عرض کرد:
خدایا من که صلاح آنها را نمى دانم ، تو خودت هر چه صلاح است ، بکن !
2:
شخصى به اباذر نوشت :
به من چیزى از علم بیاموز!
اباذر در جواب گفت :
دامنه علم گسترده تر است ولى اگر مى توانى بدى نکن بر کس که دوستش ‍ مى دارى .
مرد گفت :
این چه سخنى است که مى فرمایى آیا تاکنون دیده اید کسى در حق محبوبش بدى کند؟
اباذر پاسخ داد:
آرى ! جانت براى تو از همه چیز محبوب تر است . هنگامى که گناه مى کنى بر خویشتن بدى کرده اى
داستان های بحار الانوار جلد چهارم

 نوشته شده توسط کل من علیها فان در یکشنبه 87/4/30 و ساعت 8:38 عصر | نظرات دیگران()

سلام علیکم
پیشاپیش میلاد امام علی علیه السلام و عید مبعث رو به ساحت مبارک حضرت ولی عصر و همه ی دوستداران آن حضرت  تبریک عرض می کنم .
خلاصه عیدتون مبارک و انشا الله از برکت این دو عید بزرگ بتونیم در مسیر بندگی قدم بر داریم.
از کرامات امام جواد علیه السلام یک مورد رو ذکر می کنم  باشد که مورد تو.جه همه مون قرار بگیره.
از دوستانی که محبت می کنند و تولد این بنده ی حقیر پروردگار رو تبریک می گن سپاسگزارم البته نظر شخصی من اینه که سر تا پای من چی هست که تولدم مبارک باشه یا نباشه،اصلا وجود من در عالم خلقت چه ارزشی داره ،تولد کسی مبارک هست که در مقام توحیدی در نزد خدا آبرو داشته باشه ما کی هستیم دیگه؟؟
به هر حال امیدوارم از روایت زیر استفاده کنید.
علی علی
...................................................................
على بن خالد (که زیدى مذهب بود) مى گوید:
من در شهر سامرا بودم . شنیدم مردى را که در شامات ادعاى پیامبرى مى کرده دولت وقت دستگیر نموده و در اینجا زندانى کرده اند. به دیدن او رفتم . تا از حال او آگاه شوم ، دیدم آدم فهمیده اى است .
گفتم :
فلانى ! سرگذشت تو چه بود و چرا زندانى شده اى ؟
گفت :
من از اهالى شام هستم ، در محلى که سر مبارک امام حسین علیه السلام در آنجا نهاده شده ، پیوسته مشغول عبادت بودم . یک شب ، ناگهان شخصى در پیش رویم نمایان شد، فرمود:
برخیز! برویم . بى اختیار برخاستم و با او به راه افتادم . اندکى گذشت دیدم در مسجد کوفه هستم .
فرمود:
این مسجد را مى شناسى ؟
گفتم : آرى ! مسجد کوفه است .
ایشان نماز خواند من نیز نماز خواندم آنگاه دوباره به راه افتادیم . چیزى نگذشت که خود را در مسجد مدینه دیدم !
باز هم نماز خواندیم و به رسول خدا صلى الله علیه و آله درود فرستاد و زیارتش نمود سپس خارج شدیم . لحظه اى بعد دیدم که در مکه هستیم و تماس مراسم و زیارت خانه خدا را با آن آقا انجام دادم . پس از آن به راه افتادیم . چند قدمى برداشتیم . یک مرتبه متوجه شدم که در محل قبلى ، در شام هستم و آن شخص از نظرم ناپدید شد.
یک سال از این ماجرا گذشت - من در همان مکان مشغول عبادت بودم - که ایام حج رسید همان شخص آمد و مرا همراه خود به آن سفرها برد و مانند مرحله نخستین همه آن مکانهاى مقدس را با هم زیارت کردیم و کارهاى سال گذشته را انجام دادیم ، سرانجام مرا به شام بازگردانید. وقتى که خواست از من جدا شود، گفتم :
تو را سوگند مى دهم به خدایى که تو را چنین قدرتى کرامت فرموده بگو! تو کیستى ؟
مدتى سر به زیر انداخت . سپس نگاهى به من کرد و فرمود:
من محمدبن على بن موسى بن جعفر هستم .
و من این قضیه را به چند نفر از دوستان نزدیک خود گفتم ، خبر به محمدبن عبدالملک زیات (وزیر معتصم ) رسید او دستور داد مرا دستگیر کردند و تهمت زدند که مدعى پیامبرى هستم . اکنون مى بینى که در زندانم . به او گفتم :
خوب است اصل قضیه خود را به محمدبن عبدالملک بنویسى ، شاید تو را آزاد کند، او هم ماجراى خود را نوشت .
محمدبن عبدالملک در زیر همان نامه نوشته بود، بگو همان کسى که تو را در یک شب از شام به کوفه و از آنجا به مدینه و از مدینه به مکه برده سپس ‍ به شام برگردانده ، از این زندان نیز نجات دهد.
على بن خالد مى گوید:
چون جواب عبدالملک را خواندم ناراحت شدم و دلم به حال او سوخت به او گفتم :
صبر کن ! تا ببین عاقبت کار چه مى شود و از زندان بیرون آمدم .
صبح روز دیگر به زندان رفتم که احوال او را بپرسم ، دیدم نگهبانان زندان و ماءمورین بسیار و عده اى از مردم در اطراف زندان رفت و آمد مى کنند، پرسیدم :
چه شده است ؟
گفتند: همان زندانى که ادعاى پیامبرى داشت از زندان ناپدید گشته با اینکه درها همه بسته بود، نمى دانیم به زمین رفته یا چون پرنده به آسمان پر کشیده است . (بدین گونه امام جواد او را از زندان نجات داد.)
على بن خالد پس از دیدن این واقعه دست از مذهب خود (زیدى ) کشید و از شیعیان امام نهم حضرت جواد شد
برگرفته از داستان های بحار الانوار جلد پنجم

 نوشته شده توسط کل من علیها فان در یکشنبه 87/4/23 و ساعت 11:55 عصر | نظرات دیگران()

بسم الله و سلام علیکم
شهادت امام هادی علیه السلام را به ساحت مقدس امام زمان (عج) و همه ی شیعیان ،عاشقان و منتظران آن حضرت تسلیت عرض می کنم
به همین مناسبت با کرامتی از کرامات آن امام بزرگوار وبلاگ رو مزین کردم.انشا الله همه ی ما در زمره ی پیروان اهل بیت باشیم و در دنیا و آخرت با آنها محشور گردیم.انشا الله
........................................................................
یونس نقاش ، در سامراء همسایه امام هادى علیه السلام بود، پیوسته به حضور امام علیه السلام شرفیاب مى شد و به آن حضرت خدمت مى کرد.یک روز در حالى که لرزه اندامش را فرا گرفته بود محضر امام آمد و عرض ‍ کرد:سرورم ! وصیت مى کنم با خانواده ام به نیکى رفتار نمایید!
امام فرمود:چه شده است ؟
عرض کرد:آماده مرگ شده ام .
امام با لبخند فرمود: چرا؟
عرض کرد:موسى بن بغا(از سرداران قدرتمند متوکل عباسى بود) نگین پر قیمتى به من فرستاد تا روى آن نقشى بندازم . موقع نقاشى نگین شکست و دو قسمت شد. فردا روز وعده است که نگین را به او بدهم ، موسى بن بغا که حالش معلوم است اگر از این قضیه آگاه شود، یا مرا مى کشد، یا هزار تازیانه به من مى زند.
امام علیه السلام فرمود:برو به خانه ات جز خیر و نیکى چیز دیگر نخواهد بود. فرداى آن روز یونس ‍ در حال لرزان خدمت امام رسید و عرض کرد:فرستاده موسى بن بغا آمده تا نگین انگشتر را بگیرد.
امام فرمود:نزد او برو جز خوبى چیزى نخواهى دید.
یونس رفت و خندان برگشت و عرض کرد:سرورم ! چون نزد موسى بن بغا رفتم ، گفت : زنها بر سر نگین با هم دعوا دارند ممکن است آن را دو قسمت کنى تا دو نگین شود؟ اگر چنین کنى تو را بى نیاز خواهم کرد.
امام علیه السلام خدا را سپاسگزارى کرد و به یونس فرمود:به او چه گفتى ؟گفتم : مرا مهلت بده تا درباره آن فکر کنم که چگونه این کار را انجام دهم .
امام فرمود: خوب پاسخ دادى.
بدین گونه ، یونس نقاش ، از مشکلى که زندگى او را تهدید مى کرد رهایى یافت .
برگرفته از داستان های بحار الانوار جلد چهارم

 نوشته شده توسط کل من علیها فان در شنبه 87/4/15 و ساعت 10:21 عصر | نظرات دیگران()